Λεξικό

Ζωντανός χορός με προέλευση από την Ιρλανδία και την Αγγλία, συνήθως ο τελευταίος μιας τυπικής μπαρόκ σουίτας.

Σημαίνει «τραγουδιστό έργο». Η γερμανική εκδοχή της κωμικής όπερας, που περιλαμβάνει ομιλούμενο διάλογο (στα γερμανικά), δημοφιλή τραγούδια, χορωδιακά μέρη και οργανική μουσική.

Περιπλανώμενοι διασκεδαστές του Μεσαίωνα.

Ο Λούθηρος τον αποκάλεσε «πρίγκιπα των μουσικών» και η μουσική του έγινε πρότυπο προς μίμηση για τους συνθέτες του 16ου αιώνα. Ο εκδότης Πετρούτσι αφιέρωσε έναν τόμο αποκλειστικά στα έργα του, κάτι που δεν έκανε για κανέναν άλλο συνθέτη, ενώ λίγο μετά το θάνατό του λόγιοι ουμανιστές τον σύγκριναν με τον Βιργίλιο στην ποίηση και με τον Μιχαήλ Άγγελο στην αρχιτεκτονική, τη ζωγραφική και τη γλυπτική. Όπως οι περισσότεροι συνθέτες της Αναγέννησης, ταξίδευε πολύ σε αναζήτηση καλύτερης δουλειάς. Υπηρέτησε απ’ ό,τι φαίνεται δύο Γάλλους βασιλιάδες, το παπικό παρεκκλήσι στη Ρώμη, την ισχυρή οικογένεια των Σφόρτσα στο Μιλάνο, καθώς και τον δούκα Έρκολε Α’ ντ’ Έστε στη Φερράρα, για τον οποίο συνέθεσε και μια λειτουργία με τίτλο Hercules dux Ferrariae (Ηρακλής, δούκας της Φερράρας), στην οποία οι πρώτες νότες, re, ut, re, ut, re, fa, mi, re, αντιστοιχούν στα φωνήεντα του ονόματος του δούκα. Ο Ζοσκέν εγκατέλειψε τη Φερράρα το 1504, μόλις ξέσπασε μια επιδημία πανούκλας, και εγκαταστάθηκε στο Κοντέ (τώρα στο Βέλγιο), κοντά στη γενέτειρά του, όπου έζησε ως το θάνατό του. Πολλοί νεότεροι συνθέτες έγραψαν μοτέτα-θρήνους για το θάνατο αυτού του σπουδαίου συνθέτη.

[mirena-vasso/portraits: Josquin]