Παράκαμψη προς το κυρίως περιεχόμενο

Λεξικό

φούγκα (fugue)

Αυτοτελής σύνθεση ή μέρος σύνθεσης που βασίζεται στη μίμηση ενός θέματος από όλες τις φωνές. Περιλαμβάνει εκθέσεις του θέματος και επεισόδια.

φωνητικό σύνολο

Στο τέλος του Μεσαίωνα και στις αρχές της Αναγέννησης τα φωνητικά έργα γράφονταν συνήθως για τέσσερις φωνές με τις εξής ονομασίες (από την ψηλότερη στη χαμηλότερη): σοπράνο, άλτο, τενόρος, μπάσος (λατ. superius ή cantus ή discantus, altus, tenor και bassus, αντίστοιχα).