Λεξικό

Ο Πετρούτσι τύπωσε το 1501 την ανθολογία Οδέκατον (Odhecaton A), που περιλαμβάνει εκατό περίπου τραγούδια (100 ωδές= οδέκατον) Γαλλοφλαμανδών συνθετών, και συνέχισε τυπώνοντας λειτουργίες και μοτέτα.

Κλίμακα στην οποία εναλλάσσονται τόνοι και ημιτόνια.

Κλίμακα που αποτελείται μόνο από διαδοχές ολόκληρων τόνων.

Η μουσική που βασίζεται σε μια κύρια μελωδία που υποστηρίζεται από συνηχήσεις (συγχορδίες). Η εποχή της ομοφωνίας ξεκινά από τις αρχές του 17ου αιώνα και χαρακτηρίζει τη μουσική για τα επόμενα 300 χρόνια.

Η μουσική που βασίζεται σε μια κύρια μελωδία που υποστηρίζεται από συνηχήσεις (συγχορδίες). Η εποχή της ομοφωνίας ξεκινά από τις αρχές του 17ου αιώνα και χαρακτηρίζει τη μουσική για τα επόμενα 300 χρόνια.

Από το λατινικό opus, που σημαίνει «έργο». Η όπερα είναι ένα θεατρικό έργο (δράμα) που τραγουδιέται και συνδυάζει πλοκή, ποίηση, μουσική, σκηνικά και κοστούμια.

Η γαλλική κωμική όπερα του 18ου αιώνα με ομιλούμενους διαλόγους (στα γαλλικά) αντί για ρετσιτατίβα. Προς το τέλος του 18ου αιώνα οι κωμικές αυτές όπερες παρουσίαζαν σοβαρά ή συναισθηματικά θέματα αντί για κωμικά.

H ιταλική κωμική όπερα που αναπτύχθηκε τον 18ο αιώνα. Παρουσιάζει συνήθως 6 βασικούς χαρακτήρες σε κωμικές καταστάσεις και συγκρούσεις και τραγουδιέται εξολοκλήρου (δηλ. εκτός από τις άριες τραγουδιούνται και οι διάλογοι με τη μορφή ρετσιτατίβου).

Τραγική ιταλική όπερα του 18ου αιώνα.

Είδος εκκλησιαστικής όπερας που πρωτοεμφανίστηκε τον 17ο αιώνα. Συνδυάζει ρετσιτατίβα, άριες, ντουέτα, χορωδιακά και οργανικά μέρη, όπως η όπερα, χωρίς όμως να υπάρχουν σκηνική δράση ή κοστούμια.

Το παλαιότερο είδος πολυφωνικής μουσικής (από τον 9ο μέχρι τον 13ο αιώνα), που προέκυψε από την προσθήκη μιας ή περισσότερων μελωδιών σε ένα προϋπάρχον Γρηγοριανό μέλος.

Παρόλο που παρέμεινε στο ίδιο πόστο, την αυλή του δούκα της Βαυαρίας, για 40 περίπου χρόνια (από τους λίγους αναγεννησιακούς συνθέτες που είχαν τέτοια επαγγελματική σταθερότητα), αυτός ο κοσμοπολίτης Γαλλοφλαμανδός συνθέτης ταξίδευε συχνά στη Γαλλία, την Ιταλία και τις Κάτω Χώρες και ερχόταν σε επαφή με τις διεθνείς μουσικές τάσεις. Σε ηλικία 24 ετών είχε ήδη εκδώσει συλλογές με μαδριγάλια, σανσόν και μοτέτα. Τα τεχνάσματα που χρησιμοποίησε προκειμένου να αποδώσει εικόνες, συναισθήματα και νοήματα δημιούργησαν μια ισχυρή γερμανική ρητορική παράδοση που έφτασε μέχρι τον Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ, τον 18ο αιώνα. Οι 2000 περίπου συνθέσεις του περιλαμβάνουν 57 λειτουργίες, πάνω από 700 μοτέτα και εκατοντάδες κοσμικά τραγούδια στα γαλλικά, ιταλικά, φλαμανδικά ή γερμανικά, πολύ συχνά με τολμηρό περιεχόμενο.

βλ. εισαγωγή