Η Ελλάδα κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα ήταν ουσιαστικά ένα κράτος υπό διαμόρφωση και δεν είχε μεγάλη σχέση με αυτό που είναι σήμερα. Το ίδιο συμβαίνει και με την Αθήνα. Παραδόξως όμως η μουσική εκπαίδευση δείχνει να είναι σημαντική για τους ανθρώπους της εποχής. Γι’ αυτό το λόγο το 1872 δημιουργείται το Ωδείο Αθηνών, το οποίο αναδιοργανώνεται το 1891 από τον Γεώργιο Νάζο έτσι ώστε να προσφέρει υψηλού επιπέδου μουσική εκπαίδευση. Για να γίνει αυτό ο Νάζος προσλαμβάνει ευρωπαίους μουσικούς που έρχονται να εργαστούν στην Αθήνα και να προσφέρουν τις γνώσεις τους στο ακόμη αμύητο ελληνικό κοινό. Εκείνη την εποχή ξεκινά και μια σοβαρή προσπάθεια να δημιουργηθεί συμφωνική ορχήστρα με βάση τους μαθητές και καθηγητές του Ωδείου, ενώ θα πρέπει να αναφέρουμε και τις προσπάθειες που γίνονται ώστε να φτιαχτεί μελοδραματικός θίασος για να παρουσιάζονται έργα όπερας.
Κατά τα τελευταία χρόνια του 19ου αιώνα η Αθήνα έχει πλέον μια αρκετά ενδιαφέρουσα μουσική δραστηριότητα κι έτσι γίνεται το επίκεντρο της ελληνικής μουσικής δημιουργίας, δίχως φυσικά να σταματήσει το σημαντικό έργο που συντελείται σε διάφορα μέρη της Ελλάδος που έχουν άμεση σχέση και επαφή με τις τάσεις από το εξωτερικό. Άλλωστε τα Επτάνησα διατήρησαν και διατηρούν μέχρι και σήμερα μία αξιοπρόσεκτη μουσική δράση και δίπλα σε αυτά κανείς μπορεί να προσθέσει την Πάτρα αλλά και τη Σύρο του 19ου αιώνα, σημαντικά αστικά κέντρα που βίωσαν σημαντική ανάπτυξη. Αδιαμφισβήτητα όμως, η Ελληνική μουσική ζωή κατά τον 19ο αιώνα εκτυλίσσεται κυρίως στα Επτάνησα.
- Εξώφυλλο παρτιτούρας Παναθήναια 1912
- Πρόγραμμα συναυλίας
- Ελένη Λαμπίρη, Συμφωνία (Φιλαρμόνια Αθηνών)
όπερα (opera)
Από το λατινικό opus, που σημαίνει «έργο». Η όπερα είναι ένα θεατρικό έργο (δράμα) που τραγουδιέται και συνδυάζει πλοκή, ποίηση, μουσική, σκηνικά και κοστούμια.