Το πιο διαδεδομένο πνευστό της Αναγέννησης ήταν το φλάουτο με ράμφος (αγγλ. recorder). Ήταν ξύλινο και κατασκευαζόταν σε διάφορα μεγέθη, από σοπράνο έως μπάσο.
Ξύλινο πνευστό με διπλή γλωττίδα ήταν ο κάλαμος, γνωστός και από τον Μεσαίωνα,
καθώς και η κρομόρνη, σε σχήμα «μπαστουνιού» και με τη γλωττίδα καλυμμένη από μια ξύλινη θήκη. Στα γερμανικά Krummhorn σημαίνει στρογγυλεμένο, λυγισμένο κόρνο.
Στην ίδια οικογένεια ανήκε και το ράκετ (αγγλ. rackett), που αποτελούνταν από εννέα παράλληλους σωλήνες αναδιπλωμένους μέσα σ' έναν κύλινδρο. Ο ήχος του είχε το γνωστό ένρινο ηχόχρωμα των πνευστών με διπλή γλωττίδα.
Από την κατηγορία των χάλκινων πνευστών υπήρχαν σάλπιγγες, όπως στον Μεσαίωνα, όμως τώρα πλέον ο σωλήνας τους ήταν αναδιπλωμένος για πρακτικούς λόγους, καθώς και τρομπόνια.