Σημαντική μορφή της επτανησιακής μουσικής θεωρείται και ο Ζακύνθιος Παύλος Καρρέρ. Ο Καρρέρ υπήρξε μαθητής του Νικόλαου Χαλικιόπουλου-Μάντζαρου και αργότερα τελειοποίησε τις σπουδές του στο Ωδείο του Μιλάνου. Το είδος με το οποίο ασχολήθηκε περισσότερο ήταν η όπερα. Προσπαθώντας να εκφράσει τις ανησυχίες του, ο Καρρέρ συνέθεσε όπερες εθνικού χαρακτήρα, με γνωστότερη όλων τον Μάρκο Μπότσαρη. Το έργο παίχτηκε για πρώτη φορά το 1861 στην Πάτρα. Πρόκειται για μια από τις σημαντικότερες μουσικές δημιουργίες της εποχής, διότι το θέμα είναι αμιγώς ελληνικό, όπως άλλωστε φαίνεται και από τον τίτλο. Εκείνη την εποχή βέβαια οι όπερες των Επτανήσιων συνθετών γράφονταν σε ιταλικό λιμπρέτο, γλώσσα που κυριαρχούσε στην όπερα κι επιπλέον ήταν αρκετά διαδεδομένη στα Επτάνησα. Αυτό ισχύει και για τον Μάρκο Μπότσαρη. Αργότερα, το λιμπρέτο μεταφράστηκε και στα ελληνικά. Ο Καρρέρ είναι βαθύτατα επηρεασμένος από το μπελ κάντο, δίχως όμως η μουσική του να αποτελεί απομίμηση.