Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη, όπου παίρνει τις πρώτες του μουσικές γνώσεις και γνωρίζει τη βυζαντινή́ μουσική́ ψαλμωδία στην εκκλησία, που θα τον επηρεάσει πολύ ως συνθέτη. Συνέχισε μουσικές σπουδές στις Βρυξέλες και το Παρίσι με φημισμένους δασκάλους. Η αγάπη του για το μονοφωνικό εκκλησιαστικό μέλος τον ώθησε να εμβαθύνει στο γρηγοριανό́ μέλος.
Στις χώρες που σπούδασε εργάστηκε επίσης ως συνθέτης και ως βιολονίστας. Επέστρεψε στην Ελλάδα το 1938, όπου διορίστηκε τμηματάρχης μουσικής στο Υπουργείο Παιδείας. Αρχικά, συνθέτει χρησιμοποιώντας το τροπικό σύστημα βρίσκοντας στη δημοτική και βυζαντινή παράδοση μια πηγή συνθετικής έμπνευσης, την οποία προσαρμόζει σε νέα συνθετικά ιδιώματα και τεχνικές. Μετά το 1955 προσεγγίζει το δωδεκάφθογγο σύστημα, μέχρι τα τελευταία του πιανιστικά έργα που χαρακτηρίστηκαν από τον ίδιο ως «απόλυτα διάφωνα». Ο κύριος όγκος αποτελείται από πέντε κοντσέρτα και μουσική δωματίου. Συνέθεσε επίσης διάφορα βυζαντινά́ μέλη, δύο συμφωνίες, την όπερα Λάζαρος, την καντάτα Κασσιανή́, καθώς και φωνητικές συνθέσεις σε ποίηση Παλαμά́ και Σεφέρη.